Kotek?

Jak niektórzy wiedzą, jakiś czas temu znalazłam kotka. Małe, czarne, wielkie ślepka i się przytula. Rozkosz nie z tej ziemi. Takie robi pierwsze wrażenie. Skoro już do domu przywlokłam to stwierdziłam, że zanim ją odeślę do nowego domu nauczę łachudrę kilku sztuczek. Pomyślałam: pies czy kot co za różnica? Nauka pójdzie nam jak z płatka… Otóż nie! Nic bardziej mylnego. Jedyne czego do tej pory nauczyłam małego kota to reakcja na imię. A i to nie w 100%. Chyba,że trzymam puszkę z jedzeniem…to wtedy i bez wołania do mnie leci.

Pomyślałam: mały kotek będzie się chciał bawić różnymi rzeczami to żeby oszczędzić moje kwiaty zrobię kici zabawki. A gdzie tam! W nosie ma kuleczki z filcu. Jedyne co ją interesuje to mój kolczyk z piórek i moje…kwiaty! Wykopuje z nich ziemię i trąca je łapą.

W nocy biega jak szalona, dręczy naszego Mariana (kot rezydent), wskakuje na plecy Dafi i zaglada Alci do klatki. No to zmęczmy kicię w dzień co by w nocy reszta zwierzyńca mogła spać spokojnie. Niestety i tu się nie udało. Mały kot się bunkruje gdzieś i ani puszka ani wołanie go z kryjówki nie wyciągną. Więc ten plan też spalił na panewce.

Smoła (bo tak małemu diablęciu na imię) nie boi się nikogo i niczego! Włazi ze mną do wanny kiedy się kąpię, zagląda w kibelek kiedy chcę spuścić wodę, odkurzacz też nie robi na niej wrażenia, psy są ekstra bo mają zabawki na końcu pupy…

To moje pierwsze małe kocię w domu i chyba nie do końca ogarniam co się z takim robi żeby się czegoś nauczyło („zejdź ze stołu” by się bardzo przydało!). Więc jeżeli ktoś by chciał przygarnąć małe, rozkoszne, wcielone diable to zapraszam…  Proszę udostępniajcie Smołę !

Tora – czy ktoś jej pomoże?

Tym wpisem otwieramy nową kategorię na naszym blogu 🙂 Przedstawię Wam psiaki które szukają domu.

Torkę wirtualnie znam już ponad 2 lata. Śledzę jej losy i często ze łzami w oczach oglądam zdjęcia. Udało mi się ją poznać dopiero niedawno, przy okazji akcji „Cztery kąty i pies piąty” (więcej możecie przeczytać tutaj). A tak opisuje ją Wolontariuszka:

Tora to cudowna z charakteru sunia. Na dzień dzisiejszy ma około 9 lat. Po raz pierwszy do schroniska trafiła w maju 2011 roku. Choroba jednak już dwukrotnie pozbawiła ją domu… Jest to inteligentny i przemiły pies. Bardzo potrzebuje kontaktu z człowiekiem i czułości. Jest delikatna, bardzo łagodna i ufna. Z dotychczasowych informacji uważamy, że mogłaby zamieszkać z dziećmi. Kocha wszelkiego rodzaju zabawki i aportowanie, choć bieganie czasem utrudniają bolące łapki. Potrafi wykonywać podstawowe komendy. Za innymi psami raczej nie przepada, więc powinna zamieszkać bez innych zwierząt. Warto jednak zaznaczyć, że na spacerach często inne czworonogi mija obojętnie.

Tora jest alergiczką, w związku z czym gdy trafiła do schroniska była pokryta wieloma rankami. Zawsze jednak z anielską cierpliwością znosi wszelkie zabiegi weterynaryjne czy pielęgnacyjne..Prawdopodobnie jest to AZS, czyli atopowe zapalenie skóry (więcej o AZS). Najlepiej funkcjonuje na karmie HILLS Z/D (w schronisku tylko taką otrzymuje). Jest w trakcie leczenia pod stałą obserwacją naszych weterynarzy. Niestety w związku z podawaniem jej specjalistycznej karmy oraz leczeniem – miesięczny koszt jej utrzymania nie jest najniższy. Ostatnio też zauważyliśmy, że sunia czasem plami i nie trzyma moczu. W warunkach schroniskowych nie jesteśmy w stanie tego sprawdzić, ale prawdopodobnie wprowadzenie leku – Propalin przy regularnym stosowaniu problem ten rozwiąże. Przy jej przypadłościach schronisko bardzo jej nie służy. Tak naprawdę leczenie w domu mogłoby dać szybsze i lepsze efekty.

Tora czeka na odpowiedzialny dom, gdyby nie alergia pewnie już dawno by się nim cieszyła… Jest starszą suczką, która czasami łatwo nie miała. Ale jest tak wdzięczną istotą, że rozkochuje w sobie każdą napotkaną na swojej drodze osobę. Mamy nadzieje, że pomimo tych kilku dolegliwości Tora znajdzie w końcu swojego Anioła, który da jej dom, w którym będzie prowadziła normalne, sielskie pieskie życie.

Jeżeli nie możecie jej adoptować to chociaż udostępnijcie dalej 🙂 Wszyscy czekają aż ta cudowna sunia znajdzie swój dom i będzie mogła cieszyć się życiem tak jak na to zasługuje. Zapraszamy również do osobistego poznania Torki w Krakowskim Schronisku (kontakt).